Hundar borða dömubindi. Hver vissi það?

Það er þunn lína á milli þess finnast maður geta sigrað heiminn og þess að finnast maður vera aumasti maðkur.

 Móðir mín vann fram eftir í kvöld og var að koma heim fyrir ca 20 mínútunum. Hún fór inn í herbergi til kærasta síns sem er löngu kominn heim. Hún tjáði mér fyrir ca 3 mínútum að kærastinn hennar hafi farið inn í svefnherbergið þegar hann kom heim og fundið þar, notað, tætt dömubindi um allt herbergið.

Helvítis hundurinn.

Ég hafði skilið dömubindið eftir á gólfinu, vel gengið frá því og skellt mér í sturtu... ætlaði að henda því eftir sturtuna. Hundurinn hefur laumast inn, tekið það ... og stútað því. Ég áttaði mig ekki á neinu.

 Aumingja maðurinn, þekkir mig ekkert, þorði ekki að segja orð og þreif þetta allt saman upp.

Ég er miður mín. Miiiiiiður mín.

Kvöld sem byrjaði með hvítvínsglasi og Sex and the City hefur nú breyst í eldrauðan (bókstaflega) aula undir sæng.

Ég mun aldrei líta á þennan mann aftur. Aldrei. 

Athugasemdir

[Linda Rós (IP-tala skráð) 24.1.2008 kl. 05:52]

Hahahaha þú ert alveg milljón!! :)

[Heimir Tómasson, 24.1.2008 kl. 11:10]

He he. Þær eiga ekki við svona vanda að etja í Sex and the City? Þú ert alveg mögnuð.

[Tinna Borg (IP-tala skráð) 24.1.2008 kl. 22:03]

haha það er naumast að lífið er viðburðarríkt hjá þér þarna í danaveldinu hahahaha en mér finnst tilhugsunin um gæjann alveg frábær ;) en á sama tíma dauðvorkenni ég þér ;) vonandi vinnið þið út úr þessu ;) vonandi áttu eftir að geta litið á hann aftur ;)

[Hekla Elísabet Aðalsteinsdóttir, 25.1.2008 kl. 04:20]

ojjjj vandró.